Wie haar zag en hoorde op televisie, kreeg meteen de indruk dat heel Nederland één gezellige meute was. En wie Maria Antoinette Bouwman de aankomst van Sinterklaas hoorde verslaan, 25 jaar lang, geloofde er op slag weer in.
Maar het publiek wist zich geen raad als Bouwman uit de haar opgelegde rol van enthousiaste, positieve meid viel. En dat deed ze herhaaldelijk en doelbewust.
Haar naam werd voorgoed gevestigd in 1962. Tijdens de eerste live marathon-uitzending uit de Nederlandse tv-geschiedenis schudde Bouwman de Nederlanders tijdens een 23 uur durende radio- en tv-uitzending 16,4 miljoen gulden (7,5 miljoen euro) uit de zak voor de bouw van een speciaal dorp voor gehandicapten in de omgeving van Arnhem: Het Dorp. Zij ontving in dat jaar de prestigieuze televisieprijs, de Ere Zilveren Nipkowschijf.
Leen Timp
Bouwman begon in 1951 bij de KRO. Daar viel ze buitengewoon in de smaak, totdat zij haar oog liet vallen op een gehuwd heer: Leen Timp.
De KRO vond het een schande en Bouwman kon vertrekken. Met tv-regisseur Timp, wie ze in 1955 trouwde, bleef ze haar leven lang dolgelukkig. Het stel kreeg drie dochters en een zoon, onder hen muzikant en zanger Joost Timp. Timp en Bouman kregen dertien kleinkinderen.
Eén van de Acht
Bouwman belandde na de KRO bij de VARA. Ze kwam terug met Mies en scène, waarin zij bekende Nederlanders ontving. Maar het grote publiek miste toch een beetje “zijn” gezellige, huiselijke Mies. Het zou in de jaren zeventig echter ruim aan zijn trekken komen met Eén van de acht, een familieshow waarin Bouwman acht ‘gewone’ Nederlanders ontving. Dat programma won, net als Zo is het in 1966, een Televizier-Ring (1972).
Bouwman was blij met het doorslaande succes, maar ze wilde altijd meer: Een serieuze, diepgravende journalist zijn. Na haar verrassende vertrek bij de VARA probeerde ze het bij de AVRO in Netwerk en bij de VRT met Noord-Zuid (samen met wijlen Johan Anthierens).
Afbouw tv-loopbaan
Een groot succes was ook In de hoofdrol, waarmee de AVRO in de jaren tachtig drie seizoenen lang gemiddeld 6 miljoen kijkers trok. In 1987 won Bouwman ook voor dat programma een Televizier-Ring. In 1988 moest het programma worden stopgezet, omdat Bouwman een gevaarlijke ontsteking had. Ze kwam er bovenop, maar bouwde haar tv-loopbaan steeds verder af. In 1993 zette ze definitief een punt achter haar tv-carrière.
Ze verscheen incidenteel nog wel op televisie. Zo was ze in 2002 te gast in Zomergasten. In 2011 schoof ze nog een keer aan als tafeldame in De Wereld Draait Door. Het betrof een hommage aan Willem Duys voor diens programma Voor de vuist weg. In 2009 kreeg Bouwman een Gouden Televizier Oeuvre Award.
Vorig jaar liet Bouwman zich nog uit over moderne televisie. In een interview met de Volkskrant noemde ze de veranderingen in het medialandschap “verschrikkelijk”. Volgens de presentatrice hebben de presentatoren een weinig kritische houding. “Ze doen hun best, maar hoe doen ze hun best? Ook zoiets: ieder mens heeft zijn eigen persoonlijkheid, maar die zie je helemaal niet meer. Je ziet steeds maar dezelfde soort vrouwen op het scherm.”
‘Zwaar’
Nadat haar man Leen in 2013 overleed, kreeg Bouwman een klap te verwerken waar ze naar eigen zeggen niet meer overheen kwam. Ze noemde het leven “zwaar” na zijn overlijden. De man die haar altijd liefkozend ‘Miesje’ noemde was haar “alles in het leven”.
