De Telegraaf – geeft geen sterren
“Slank en soepel verscheen ze in de ene na de andere exorbitante outfit. Begon ze nog met een gouden doodshoofdmasker op, even later krioelde ze in een strak poezenpakje de bühne over. Alleen had het muzikaal wel wat spannender gemogen. Jones kletste te veel en haalde te vaak de vaart uit haar show. Het zal de leeftijd wel zijn.”
Leeshier de volledige recensie
AD – drie sterren
“Jones eikenhouten basstem is als ze haar best doet, nog in uitstekende conditie. Maar Jones, zo excentriek als uw verre tante die steevast al aan het eind van de ochtend de sherry opentrekt, was er met haar hoofd niet helemaal bij. Nummers als This Is en My Jamaican Guy oogden warrig en haar vocalen waren wankel. Bij Jones vermoed je al snel een verborgen champagne-infuus, maar de zangeres bezwoer het publiek alleen cola light te drinken.”
Leeshier de volledige recensie
Het Parool – geeft geen sterren
“Aan haar zang is te horen dat ze ouder is, aan haar lichaam zie je dat nauwelijks af. Er zijn heel veel kostuumwisselingen in de show, maar een groot deel van het optreden staat ze zo goed als naakt op het podium. Het duurt even voor iedereen het doorheeft: het is geen strak pak dat ze draagt, ze heeft haar lijf laten beschilderen. Bodypaint. Dat durft niet iedere vrouw van 69.”
Leeshier de volledige recensie
NRC – geeft geen sterren
“Vanaf het moment dat het toneelgordijn naar beneden valt, zuigt ze alle aandacht op: de 69-jarige popdiva Grace Jones, headliner op de openingsavond van het North Sea Jazz Festival in Rotterdam. Gebodypaint geeft ze een visueel spetterend optreden waarin ze achtereenvolgens een gouden doodshoofdmasker, wapperende hoofdtooi en een glitterbolhoed draagt, en vol theater een aantal van haar grootste hits vertolkt.”
Leeshier de volledige recensie
