In een interview met de Volkskrantvertelt Witteman dat ze veel doet aan zelfcensuur.
“Als ik op straat iets zie waarbij een zwart, Turks of Marokkaans iemand iets rottigs doet, dan verander ik hem vaak naar een blanke Nederlander. Want anders word ik uitgescholden voor racist.”
Toen Witteman eens schreef over een vrouw met een hoofddoek met wie zij ruzie kreeg, kreeg de columniste een “hoop boze post”.
“Over iemand die zwart is, zou ik nu nooit meer schrijven dat hij vet of lelijk is, want dan ben ik een racist. Terwijl ik bij een blanke vrouw gewoon opschrijf dat ze een figuur als een druipkaars heeft, dat kan wél. Die zelfcensuur gaat best ver, maar ja, zo zijn de tijden.”
Ikea
Witteman gebruikt haar columns echter niet als afrekening, vertelt ze. “Ik heb weleens over de Ikea geschreven toen ik heel lang in de wacht stond, maar dat doe ik niet in de trant van: vieze vuile klootzakken, ga dood. Ik vind het ook zo goedkoop om mensen kapot te schrijven. Het is veel leuker om met een heel klein beetje spot iemand belachelijk te maken dan door te gaan schelden.”
