Algemeen Dagblad
“Bieber bleef de held van nagenoeg iedere bezoeker onder de 20 jaar, maar won geen nieuwe fans onder de kolonie van meer traditionele Pinkpopfans. Zijn optreden oogde, net als afgelopen najaar in de Arnhemse Gelredome, nogal vreugdeloos. Gehuld in een wijde grijze sweater met bijpassende joggingbroek, handje nonchalant in de zak, was zijn inzet eerder plichtmatig dan hartstochtelijk.”
“Ook maakte hij al vlot een nogal ongeïnteresseerde fout door zich openlijk af te vragen in welke stad hij nu eigenlijk optrad. ‘Waar zijn we eigenlijk? Ik ga het even vragen. Toch niet meer in Düsseldorf?’ Van enorme voorbereiding was duidelijk geen sprake.”
Lees de volledige recensie hier
Auteur
stefanraatgever
Moment van plaatsen
19:21 – 03 juni 2017
Trouw
“Meteen na Mark my Words werden met Where Are Ü Now al alle registers opengetrokken om vanaf het begin meteen te overrompelen. Na een half uur was er een plichtmatig blokje van twee akoestische nummers – solo, vooraan op de catwalk – waarbij tijdens Love Yourself bleek dat playback heus niet altijd een slecht idee is.”
“Zijn boodschap – jezelf een doel stellen en vooral jezelf blijven – kwam weinig geloofwaardig over en hij stond er soms bij als sociaal onhandige puber, maar het wérkte allemaal wel: het tienerpubliek smolt en masse voor hem.”
Lees de volledige recensie hier
3 voor 12
“Wanneer hij wél live zingt, zingt Bieber overigens hartstikke goed. Na een paar liedjes pakt hij een akoestische gitaar ter hand om midden op de catwalk in zijn uppie een intieme versie van Major Lazer-hit Cold Water en zijn dweperige eigen ballad Love Yourself te doen, waarbij hij zijn stembanden soepel en telkens duizelingwekkend ver de hoogte in schiet. Het is misschien wel het meest ontroerende stuk van de show.”
“Het was zo leuk geweest als Bieber de haters de mond had gesnoerd, als hij had gezegevierd in Landgraaf en als hij zelfs Jan Smeets had weten te overtuigen dat pop op Pinkpop een heerlijk huwelijk is. Maar helaas, wat een ongeïnspireerde en bijna dodelijk saaie show.”
Lees de volledige recensie hier
Volkskrant
“Bieber zingt geconcentreerd en bestudeerd laconiek, maar soms zelfs met overgave, ook in zijn verplichte blokje solo-werk met gitaar. Maar het belangrijkste: Bieber dringt door tot de achterste rijen van de weide, ook omdat hij simpelweg voldoende hits in huis heeft om iedereen bij de les te houden en blij te maken.”
“Al valt er best wat aan te merken op Biebers show (de pauzes tussen de nummers zijn rommelig, en zijn toespraakjes tot de fans blijven warrig en onhandig: veel warmte straalt de persoonlijkheid Bieber nog altijd niet uit), je krijgt zaterdagavond toch een blik op het nieuwe Pinkpop, dat die massale en verbindende zomeravondpopsfeer nu ook kan creëren bij de pop van de opstormende jeugd.”
Lees de volledige recensie hier
Hij had van mij echt het voordeel van de twijfel, maar Bieber op Pinkpop is geen succes. Hij leek zelf ook niet te weten wat hij hier deed.
Auteur
LeoBlokhuis
Moment van plaatsen
21:15 – 03 juni 2017
Het Nieuwsblad
“Dat zulke grote popsterren op festivals vaak niet de helft live zingen, is geen geheim meer. Beliebe het of niet: Bieber was op dat vlak geen uitzondering. Te glad, te geproduceerd om nog geloofwaardig te zijn. Bieber pikte nu en dan in, maar het bandje speelde overduidelijk mee.”
“Jammer, want Bieber heeft best een fijne stem. Dat bewees hij tijdens Love Yourself, solo gebracht met enkel een al dan niet ingeplugde gitaar, Purpose en publiekslieveling Baby. Een visueel knappe show werd het dan weer wel. Het waren schaarse hoogtepunten in een optreden dat cohesie miste. Op vuurwerk werd gelukkig niet bespaard en ook de choreografieën – en knappe danseressen – mochten best gezien worden.”
Lees de volledige recensie hier
NRC
“Bieber kon Pinkpop niet overrompelen. Het concert moest echt een heel eind op gang komen voor het aankwam, ondanks dat de vuurpijlen na de ingetogen opening (Mark My Words), bij de Skrillex-hit Where Are U Now al boven het hoofdpodium schoten. Het bleef de hele show maar knallen.”
“Maar het waren enkel de hits, die gewoon kneitergoed goed zijn als Let Me Love You of Sorry, die echt een grote uitwerking hadden. Lomere, medium songs en vooral ook authentiekere pogingen solo op gitaar leidden vooral tot veel gepraat in het publiek.”
Lees de volledige recensie hier
