VVD-staatssecretaris Mark Harbers van Justitie en Veiligheid vindt Tim Hofman niet bepaald kritisch in zijn #BOOS-documentaire, waarmee hij pleit voor een nieuw kinderpardon in Nederland. Dat liet hij woensdagavond blijken in Pauw. De ouders van het 9-jarige jongetje Nemr vertellen in de docu dat ze ‘s nachts om-en-om wakker blijven, uit angst dat ze van hun bed worden gelicht door de uitzettingsdienst. Hofman vindt het allemaal verschrikkelijk, Harbers kijkt er anders naar.
Harbers: “In dit fragment zit gelijk al heel veel waar je ook anders naar kunt kijken. Het eerste beeld van ‘in het holst van de nacht worden mensen uitgezet’ klopt niet, dat gebeurt niet in het holst van de nacht.”
Die ouders kunnen dit bovendien voorkomen, aldus Harbers. “Uitzetting gebeurt alleen mensen al heel vaak te horen hebben gekregen dat ze het land moeten verlaten en zich daar keer op keer niks van aantrekken en toch maar blijven. Alleen dan is uitzetting aan de orde.”
Dat Nemr al negen jaar in Nederland woont en nu niet meer terug wil naar Irak, is te wijten aan zijn ouders, zegt Harbers. “Op het moment dat die mensen zouden zeggen: ‘We hebben het al heel vaak te horen gekregen, waarschijnlijk al jarenlang en we besluiten ons daarbij neer te leggen’, dan kunnen we ze ook helpen bij hun terugkeer en is dit niet meer aan de orde.”
Harbers vindt het kwalijk dat Hofman het jongetje mee heeft genomen naar Den Haag om reacties van politici te vragen. “Welke ouders sturen hun kind van 8 jaar zo mee? Dit zijn ouders die heel ver gaan om te kijken of ze het verblijf in Nederland kunnen rekken. Elke ouder maakt zijn eigen keuzes, maar dit gaat allemaal niet zomaar mis in Nederland. Als ouders zich keer op keer niet neerleggen bij de beslissing die ze te horen hebben gekregen…”
“Ze doen wat mag, namelijk procederen, maar ze gaan heel veel ver verder. Traineren en je verblijf rekken kan op heel veel manieren. Dan ga je bijvoorbeeld heel ingewikkelde nieuwe redenen aanvoeren, die allemaal weer uitgezocht moeten worden.”
“De vraag die Tim Hofman aan de orde stelt dat er een nieuw kinderpardon moet komen, komt met de regelmaat van de klok. Elke paar jaar. Vijf jaar geleden was er een kinderpardon, maar je hebt dan altijd mensen die er net niet aan te doen. Om te voorkomen dat mensen dan denken van: dan blijf ik een tijdje hier in de hoop dat er over een paar jaar ook een regeling voor mij komt, is gezegd dat het eenmalig is.”
Rutger Castricum is het met de staatssecretaris eens. “Het uitzettingsbeleid is uiteindelijk gewoon te soft. Als je kindjes in beeld krijgt, daar wordt iedereen week van en dan denk je: ja, dat kan niet. Volgens mij moet je dus strenger en duidelijker zijn.”
Klik hier om een reactie achter te laten.
