Koning Willem-Alexander raakte in zijn jaren als twintiger verslaafd aan televisie. Dat vertelde hij woensdagavond aan Wilfried de Jong in een groot tv-interview op NPO 1 en RTL 4. Van zijn moeder Beatrix mocht Willem-Alexander als kind nooit naar televisie kijken. “Mijn hele jeugd was radio, gek genoeg. Wij hadden geen televisie in Drakensteyn. Alleen in een van de bijgebouwen, in een van de vleugels waar mijn ouders ’s avonds aten als ze alleen thuis waren“, vertelde de koning.
Daar keek Beatrix wél televisie. “Daar keken ze wel naar het Journaal en naar televisie, maar die ruimte was er niet voor ons. Wij hadden geen televisie, wij luisterden altijd naar de radio. Op zondagmiddag keken we altijd naar Super-8-filmpjes van Disney, Zorro, de Dikke en de Dunne en films die mijn ouders in het buitenland hadden gemaakt. Wij zagen heel veel van de wereld via stomme Super-8-filmpjes. Stom als in zonder geluid.”
Volgens Beatrix was televisie slecht voor haar kinderen. “Er was het gevoel dat het scherm slecht voor je was. Letterlijk, voor je ogen. Schermen waren op dat moment ook veel slechter voor je ogen.”
Willem-Alexander schaamde zich er als kind een beetje voor dat hij geen tv keek. “Als ik op school kwam durfde ik nooit toe te geven dat ik een programma niet had gezien. Daar werd je heel creatief van. Voor de pauze hoorde je andere kinderen uit over wat er op televisie was geweest – er waren maar twee netten dus zo veel mogelijkheden waren er niet – en dan probeerde je daar in je hoofd een voorstelling van te maken. Na de pauze deed je gewoon alsof je het gezien had en sprak je mee met iedereen alsof je precies wist wat er op tv te zien was geweest.”
Hij was een echte radiofan. “Wij luisterden heel veel naar de radio. Het was een tijd van Hilversum 3 hoofdzakelijk. Er was elke dag een andere zendgemachtigde met één horizontaal programma tussen zes en zeven: De Avondspits. Verder was het elke dag anders. Je wist dan dat je op vrijdag de Veronica Top 40 had en op donderdag de TROS.”
Wanneer kwam er een einde aan dat tv-loze leven? “Totdat we naar Den Haag verhuisden in 1981. Ik heb het nooit gemist. Je merkt wel dat je tv-verslaafd werd toen het er wél was. Dan keek je altijd naar televisie. Ik denk dat het heel goed is dat het helemaal weghouden van schermen bij kinderen dan ook geen zin heeft, want daar creëer je een soort verslaving mee die ook niet goed is.”
“Het grappige is dat ondanks mijn vrouw en ik 12.000 kilometer van elkaar vandaan zijn opgegroeid, zij óók geen tv mocht kijken. Ze hadden in hun gezin heel erg dezelfde waarden.”
Foto: NOS
