Jamai Loman bekijkt de tv-wereld met iets meer relativering nu hij op het randje van de lichamelijke afgrond heeft gestaan. Het leven is vergankelijk. Dat vertelde de RTL 4-ster vrijdagavond in Pauw. Loman heeft een nieuwe nier gekregen en kan de draad daardoor weer oppakken, maar er is wel veel veranderd in hoe hij denkt over dingen. “Natuurlijk. Het is heel vergankelijk allemaal. Zeker in deze wereld die van licht en kartonnen borden aan elkaar hangt. Nou, oké, deze studio niet, ha ha.“
De tv-wereld bestaat uit enorm veel gebakken lucht. “Je kunt je daar wel eens in verliezen. Ik wil het nu niet een soort van downgraden, helemaal niet, maar gezondheid is echt heel erg belangrijk. Ik was er niet mee bezig. Dat is ook niet gek op deze leeftijd.”
Loman werd in mei plotseling geconfronteerd met zijn nierproblemen. “Ik ben niet ziek geworden, maar ik hield vocht vast in mijn benen. Ik was in een keer vijf kilo aangekomen in een week tijd. Ik dacht: zo veel heb ik nou ook weer niet gegeten. Mijn trainer zegt: ‘Heb je gezopen dit weekend?’ Ik had zo’n hoofd. Twee weken later zou ik vertrekken voor een nieuw programma voor RTL, dus ik dacht: ik ga toch even checken wat er aan de hand is.”
Hij liet bloed prikken. “Diezelfde avond werd ik gebeld door het ziekenhuis of ik met spoed naar het ziekenhuis wilde komen, want mijn nierfunctie was 12 procent. Ik merkte er niets van. Ik sportte vier keer per week en dacht gewoon te kunnen functioneren. Ze moeten eerst kijken of het acuut of chronisch nierfalen is. Een week later bleek het chronisch.”
Hij moest aan de dialyse. “Ze sluiten je aan op een machine en dan trekken ze het bloed uit je lichaam. Dat gaat door een kunstnier heen, die het bloed filtert. Dan gaat het weer terug je lichaam in. Dat doe je dan drie keer in de week drie tot vijf uur. Ik heb het geluk gehad dat ik het maar kort hoefde te doen. Die drempel naar dat het echt zwaar wordt heb ik niet meegemaakt.”
Zijn zwager heeft zijn nier aan hem afgestaan. “Ik had een aantal donoren binnen de familie die in de week van diagnose zeiden dat ze hun nier wilden geven. Het moet dezelfde bloedgroep zijn, maar voornamelijk: is de donor gezond?”
Het is een enorme gift. “Het is eigenlijk onbeschrijflijk. Ik ben hem ook heel erg dankbaar en het is moeilijk om dat in woorden uit te drukken. Het is voor hem natuurlijk ook een zware operatie, want bij hem halen ze eigenlijk energie weg en bij mij geven ze energie. Zijn herstel gaat iets trager, maar hij voelt zich lichamelijk goed en hij verdient een standbeeld. Hij heeft mijn leven teruggegeven.”
Zijn niet-werkende nieren blijven in zijn lijf zitten. “Dat worden op een gegeven moment een soort van kastanjes. Mijn nieuwe nier zit nu aan de voorkant. Ik mag geen contactsporten meer doen. Verder mag ik alles doen.”
Was Loman zelf eigenlijk donor? “Nee. Het komt wel eens voorbij, maar eerlijk gezegd was ik er niet echt mee bezig. Ik dacht: ik ga er nog wel eens over nadenken. Ik merkte in mijn omgeving dat niemand er echt mee bezig was.”
“Ik vind niet dat nu iedereen zich als donor moet registeren – dat moet je zelf weten – maar praat er eens met elkaar over.”
Het gesprek met Loman kunt u hier terugzien.
Klik hier om een reactie achter te laten.
