Barbara Barend kan niet lachen om het Israël-liedje dat Sanne Wallis de Vries zaterdag in de eerste aflevering van haar personalityshow op NPO 1 had zitten. Dat heeft de journaliste gezegd in het mediaforum op NPO Radio 1. Wallis de Vries liet Martine Sandifort optreden met een parodie op het winnende Songfestival-liedje Toy van de Israëlische Netta. “Er was een liedje met heel veel nare beelden op de achtergrond, dat er geschoten wordt op mensen, beelden van de afgelopen weken.“
Israël wordt in de parodie neergezet als een wolf in schaapskleren, een land dat allerlei onschuldige mensen doodt en vooral denkt aan geld verdienen. Barend: “Het is satire, maar het is volgens mij niet een heel smakelijke combinatie. Het liedje gaat ook over Buk-raketten gooien, maar die hebben ze trouwens niet in Israël.”
Barend vindt vooral de verwijzing naar geld verdienen ergerlijk. “Ze begint over Israël, dat mag, en dan eindigt ze met cashen en ka-ching, ka-ching, je dollars, je pecunia. Dan krijg je toch altijd weer die rare associatie van mensen die het over joden en rijk hebben of zakelijk slim of gierig of wat dan ook.”
Dit kan niet, aldus Barend. “Ik denk dat je met dit soort dingen moet oppassen. Als je een satirisch liedje over Israël wil maken en je eindigt met pecunia en cash en ‘open ambassades, zorg dat je casht’, dan wordt die link wel een beetje gelegd.”
Ze draagt bij aan een respectloos klimaat, vindt ze. “Ik zit soms in gezelschappen en dan heeft iemand het over ‘die gierige jood’. Dat is dan echt een joods iemand. Dan denk ik: wordt dat nou echt gezegd? Ik heb het gevoel dat dat twintig jaar geleden niet gebeurde en nu wel weer ‘done’ is.”
“Satire mag, ze mag doen wat ze wil, ik vind het alleen een ongelukkige combinatie van Israël, bommen gooien en dan eindigen met geld.”
De persiflage:
Foto: Radio 1
