Een onhandige uitspraak in een interview kan een hele mediastorm uitlokken. Quote-baas Sander Schimmelpenninck ondervond het toen hij hbo’ers beledigde, Hans Klok toen hij Ilse DeLange dom noemde vanwege haar boere accent en Volkskrant-columniste Asha ten Broeke veroorzaakt nu controverse omdat zij Thierry Baudet in HP/DeTijd een bom gunt. ‘Op het huis van welke schrijver zou u wel een precisiebombardement willen laten uitvoeren?’, wordt aan haar gevraagd.
Ten Broeke daarop: “Thierry Baudet is een schrijver, toch? Laat ik dat maar doen. Hij is een seksistische fascist en maakt deel uit van de hoek waarin ook Erkenbrand, white supremacists en de alt-right beweging zich bevinden. Het is extreem belangrijk om Baudets gedachtegoed te bestempelen als fascisme, om te voorkomen dat hij aan de macht komt.”
De uitspraken veroorzaken veel controverse en Ten Broeke reageert nu. Ze is heel erg geëmotioneerd. “Er is iets dat jullie van me moeten weten: ik ben al vele jaren geleden gediagnosticeerd met autisme (toen nog Asperger). Bij mij uit zich dat onder andere in moeite met het aanvoelen van humor en de niet-letterlijke betekenissen van dingen.”
“Tijdens het interview was mijn eerste neiging om deze vraag letterlijk te nemen, dus was mijn eerste antwoord: Niemand, natuurlijk, ik ben pacifist. Maar de interviewer drong aan; hij verzekerde me ervan dat de vraag humoristisch en figuurlijk bedoeld was, en dat ze hem altijd stellen. Ik dacht: oh, aha, dit is zo’n ding dat ik als autist nooit zo goed snap. Dus gaf ik antwoord.”
Bestempelen
Toen volgde haar antwoord. “Het verwoordt precies wat ik met Baudet wil doen: bestempelen. Niets anders. Ik gun meneer Baudet een lang en gelukkig leven in veiligheid en gezondheid; ik gun hem alleen geen kritiekloze lof en geen stemmen of macht.”
Ze baalt stevig. “Dit heb ik inmiddels ook al een aantal keer gezegd, maar blijkbaar telt dat niet als je eenmaal ongelukkig antwoord hebt gegeven op een vraag die dus misschien grappig bedoeld was maar ook weer niet zo wordt opgevat.”
De vraag van HP/DeTijd is een standaard slotvraag. “Ik zag dat andere schrijvers veel eleganter om de vraag hadden heen gelaveerd. Ze wilden een leeg huis bombarderen, of een idee, of wilden alleen zeggen dat een schrijver hen de lust om hen te lezen deed vergaan.”
“Dit is een elegantie die mijn autistische brein niet heeft, zeker niet in eerste instantie. Daarom lees ik vaak mijn interviews nog eens rustig na, laat ik het eventueel nalezen door iemand die neurotypisch is.”
Snel
Het HP/DeTijd-interview heeft ze niet nagelezen. “HP/De Tijd had haast; het moest snel online. En ik was kapotmoe, want mijn dochter heeft afgelopen vrijdag een ongeluk gehad met haar step en daarbij een dubbele beenbreuk opgelopen. Ze moet deze week geopereerd worden. Ik was hierdoor niet zo geconcentreerd als normaal.”
“Ik snap best dat dit draadje sommige mensen boos zal maken: autisme, beenbreuken, wat een rotsmoesjes. Maar het is niet als smoes bedoeld. Ik wil dit uitleggen omdat dit iets is waar je als autist gewoon vaak tegenaan loopt.”
“Achteraf gezien had ik beter dan interview kunnen uitstellen. Dit was niet mijn beste beslissing. Ik ben niet perfect. Maar ik ben ook niet – nooit – iemand die zou oproepen tot geweld.”
“Ik ben zo fucking verdrietig dat dit zo gelopen is. Want dit is de week dat ik er voor mijn dochter moet zijn, niet de week dat ik huilend achter Twitter moet zitten.”
Klik hier om een reactie achter te laten.