“Bij ons thuis was het snel eten, afwassen en dan Studio Sport“, zegt Van Trigt in een interview in Het Parool.
Vooral haar moeder is een betrokken sportkijker. “Mijn moeder was ongelooflijk fanatiek. Eigenlijk nog steeds. Als ik haar nu bel, zegt ze: ‘Die Mourinho, man, man, man. Ik erger me dood.’ Dat heeft te maken met de glorietijd van Ajax. In haar tijd wonnen ze alles wat er maar te winnen viel. Mijn vader keek wel mee, maar zij zat echt mee te schoppen en te schreeuwen op de bank.”
Van Trigt was in de jaren tachtig en negentig werkzaam voor Studio Sport, maar haar liefde voor de radio bleek sterker: “Daar kon ik meer mijn eigen stempel drukken en je hebt bij tv mensen die – laat ik het diplomatiek zeggen – meer voor zichzelf gaan dan voor het product. Mooi om me tussen de mastodonten te begeven en hun gevechten te zien.”
Vrouwelijke journalist
In gesprek met de krant vertelt Van Trigt dat ze als vrouw pionierswerk heeft verricht.
“Ik was de eerste vrouwelijke journalist die geaccrediteerd werd voor de Tour de France. Ik weet nog dat Bernard Hinault langs de persauto kwam gereden, naar binnen keek en zowat van zijn fiets viel. Bij interviews werd ik vaak aangekeken met een blik van wat komt die nou doen? Dat was ook wel een voordeel: ze zagen me als een onschuldig meisje.”
